W niniejszej sprawie Klient kancelarii – spółka z o.o. z siedzibą w W. wytoczyła powództwo przeciwko jednostce Skarbowi Państwa domagając się zasądzenia kwoty ok. 1 300 000 zł wraz z odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych. Powód twierdził, że kwota ta odpowiada bezpodstawnie naliczonym przez pozwanego karom umownym, które zostały potrącone z przysługujących mu roszczeń z tytułu dostawy pojazdów samochodowych na podstawie zawartej umowy.

W odpowiedzi na pozew pozwany domagał się oddalenia powództwa argumentując, że kary umowne zostały naliczone zgodnie z postanowieniami umowy między stronami.

Sąd ustalił, że powód zawarł umowę z pozwanym na dostawę samochodów interwencyjnych. Umowa ta przewidywała karę umowną za opóźnienie w dostawie pojazdów oraz określała górną granicę kar umownych jako 10% wartości umowy brutto, co sąd, zgodnie z twierdzeniami powoda, w oparciu o zgodny zamiar stron wyłożył jako 10% wartości brutto danego etapu dostawy. Dodatkowo, porozumienie między stronami wskazywało na obowiązek naliczenia kar umownych za opóźnienie w dostawie pojazdów w łącznej wysokości nieprzekraczającej 10% wartości brutto etapu dostawy, co potwierdzało zgodny zamiar stron.

Sąd uznał, że pozwany już wcześniej wyczerpał maksymalny pułap kar umownych, a dalsze naliczanie kar było bezpodstawne. Wobec tego, powództwo zostało uwzględnione, a powód otrzymał zapłatę za realizację umowy oraz zwrot wniesionego zabezpieczenia.

Wyrok jest prawomocny.

Klienta w sporze sądowym reprezentowali Wspólnicy Kancelarii: radca prawny Rafał Pytlak oraz radca prawny Wojciech Deja.